Γράφει η Μπουμπου-λίνα
Μακραίνει η λίστα των αθλητών που πέθαναν «ξαφνικά» ή αρρώστησαν βαριά! O γερμανικός τύπος παρουσιάζει μια μακροσκελή λίστα 75 αθλητών που πέθαναν «ξαφνικά» ή έπαθαν ανακοπή στους 5 τελευταίους μήνες. Χώρια αυτοί που έπαθαν βλάβες στην καρδιά, αλλά επέζησαν.
Πριν 10 μέρες πέθανε αιφνιδίως 21χρονη Χανιώτισσα φοιτήτρια των ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής, ενώ έκανε την προπόνησή της. Υπό βροχή. Παριστάμενος κανένας. Προχθές, 13χρονος ποδοσφαιριστής, πάλι την ώρα που αθλούνταν (δεν έβρεχε). Παριστάμενοι πολλοί. Και αυτά είναι μόνο τα τελευταία περιστατικά. Μια προχειρη περιήγηση στο ίντερνετ καταμαρτυρεί πάμπολους θανάτους ανθρώπων νεότατων και ομορφότατων, που αθλούνταν επαγγελματικά ή όχι, που έφυγαν νωρίς και κυρίως ξαφνικά. Με ένα πόνο ή ίσως και με κανέναν πόνο. Οι νεκροψίες κρύβουν καλά το πραγματικό αίτιο των απωλειών, πίσω από την “άγνωστη αιτιολογία”. Γιατί οι ιατροδικαστές φοβούνται να μιλήσουν; Να γράψουν τέλος πάντων το προφανές, ότι οι άνθρωποί μας που φεύγουν τόσο βιαστικά αθλούνταν. Καταφανώς, ούτε η βροχή είναι ο κοινός παρονομαστής, ούτε οι παριστάμενοι θεατές, ούτε το φύλο, ούτε οτιδήποτε άλλο. Αντί να κάθονται ακίνητοι στον καναπέ τους και να τρώνε την πιτσούλα τους, τα πατατάκια τους, να πίνουν το δίλιτρο σκουρόχρωμο αναψυκτικό τους -ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε- να γλύφουν τα παγωτά τους και να ζουν ζωή χαρισάμενη, τσακιζόντουσαν να τρέχουν στα γήπεδα και να πηδάνε εμπόδια ή να κυνηγάνε ένα τόπι. Είναι δυνατόν; Αυτή είναι η φοιτητική ζωή που φαντάζεται ένας άνθρωπος για μια κοπέλα 21 χρονών; Αντί να καπνίζει το τσιγαράκι της, απενοχοποιημένα πλέον, να πίνει τις μπύρες της και να βάφει τα νυχάκια της, έτρεχε υπό βροχή… Μόνη. Ούτε καν την έβλεπε κάποιος, να τη θαυμάσει. Να την πάρει πολλές “αυθόρμητες” φωτό, να τις ανεβάσει στα social. Ακατανόητο εντελώς… Για ποιο λόγο λοιπόν τράβηξε ολόισια προς το θάνατο; Για το αθλητικό ιδεώδες; Γιατί;;;
Όλη μέρα διαβάζω έρευνες διαφόρων ψεκασμένων και συνομοσιολόγων, ότι τo junk food καταστρέφει την υγεία μας και μας σκοτώνει τελικά. Η γυμναστική και η κίνηση μας μακραίνει τη ζήση, τα παιδιά και οι νέοι είναι εξαρτημένοι από τον υπολογιστή και το κινητό και παθαίνουν κάτι τα μάτια τους -σιγά μην παθαίνουν και τα φρύδια τους- αν δεν κάνουν διαλείμματα κάθε τόσο να κοιτάνε το…απέραντο. Ο σκελετός μας λέει, κάτι παθαίνει και αυτός από την προσήλωση στις οθόνες. Παθαίνουν μωρέ τα κόκκαλα πράμα; Εμείς ένα σκελετό είχαμε στο εργαστήριο τόσα χρόνια, τον ντύναμε το χειμώνα, του βάζαμε γυαλιά και καπέλο το καλοκαίρι, πράμα δεν πάθαινε. Για το τσιγάρο και το αλκοόλ να μη μιλήσω καλύτερα, τέρατα έχουν γραφεί. Ποιος καπνιστής, παχύσαρκος εξαρτημένος από το διαδίκτυο έπεσε ξερός και δεν ξανασηκώθηκε; Κανένας.
Αυτή η μάστιγα της γυμναστικής, της δήθεν υγιεινής διατροφής με βιολογικά τρόφιμα, με …φύτρες από φακές και ηλιόσπορους, οι ψυχαναγκασμοί να μην τρώνε σαν άνθρωποι όλα τα καινούρια και υπέροχα που μας προσφέρει ένας αυτόματος πωλητής, ένα τηλεφώνημα στο ντελιβερά της καρδιάς μας, αυτή η παράνοια, κάθε μαύρα χαράματα Κυριακής κάτι μεσόκοπα πουρά να παίρνουν τα βουνά με μια χούφτα ξηρούς καρπούς ανά χείρας και νερό στα παγουρίνα τους, πρέπει να σταματήσει. Τις προάλες έβλεπα μια γυναίκα με το κεφάλι μέσα στο νερό -Θεός φυλάξει- να κολυμπάει σχεδόν μια ώρα, πέρα δώθε, δώθε κείθε. Αναπνοή σπανίως και πού θυμόταν να πάρει, λιγοψύχησε όλη η παραλία. Το είπα μια στο ναυαγοσώστη, το είπα δυο, με έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Είναι κολυμβήτρια μου λέει, άσε την. Ξεγραμμένη την είχε και αυτός την έρμη την κοπέλα… Τί να κάνει φυσικά ο καθένας για ένα μεροκάματο; Αν κάποιος θέλει να αυτοκτονήσει θα το καταφέρει αργά ή γρήγορα. Και να την έβγαζε έξω, να ξεκουραστεί, να πιει ένα καφέ να στυλωθεί, να φάει ένα λουκουμά που πουλούσε μια περιφερόμενη κυρία (εξαιρετικό, δύο έφαγα) να συνέλθει τέλος πάντων από αυτή την τρέλα που την είχε κυριεύσει, κάποια άλλη στιγμή θα πήγαινε να κολυμπήσει μόνη της. Έτσι είναι αυτοί οι τύποι, δε τους αλλάζεις τα μυαλά εύκολα.
Γονείς, προστατεύστε τα παιδιά σας από τη μάστιγα του αθλητισμού, των υγιεινών τροφών, του πολύωρου ύπνου. Βάλτε τα παιδάκια σας σε ένα καναπέ, μπροστά στην τηλεόραση ή με τον υπολογιστή στα πόδια ή το κινητό ανά χείρας, αν δεν ακινητοποιούνται στη χειρότερη δέστε τα. Αφήστε τους μόνο τροφή που πουλιέται σε σακουλάκια (γαριδάκια, πατατάκια, ντόνατς, σοκολάτες κλπ) και πολλά υγρά (δηλαδή, γλυκά αναψυκτικά). Πετάξτε ό,τι αθλητικό παπούτσι υπάρχει στο σπίτι να μην τους μπαίνουν ιδέες και βάλτε το νέο “κόφτη” των αθλητικών προγραμμάτων, ώστε να απαιτείται γονική συναίνεση ακόμα και για τα αθλητικά στις ειδήσεις. Κάνετε καταγγελίες στα γυμναστήρια της γειτονιάς και κλείστε τα γήπεδα της πόλης. Τα στάδια ειδικά μπορούν να γίνουν ωραιότατα πολυκαταστήματα, ή πάρκιν, που λείπουν από κάθε πόλη και αναγκαζόμαστε να παρκάρουμε όπου βρούμε και να περπατάμε μέχρι τον προορισμό μας, πράγμα τόσο επικίνδυνο και επιζήμιο για το καρδιαγγειακό μας.
Αν καταφέρουμε να ξεπεράσουν τον κίνδυνο της επικίνδυνης ηλικίας μέχρι το τέλος της εφηβείας χωρίς ουδεμιά γυμναστική, μετά υπάρχουν ελπίδες να μην ξεκουνήσουν -πέραν του αντίχειρα και του δείκτη- ΠΟΤΕ οποιοδήποτε άλλο μέλος του σώματος. Στο φινάλε, ας αποφασίσουν και μόνοι τους ως ενήλικες, πώς θα διαχειριστούν τη ζωή και την υγεία τους. Αν θέλουν να πάνε να αθληθούν, ας πάνε. Και αν θέλουν να κατέβουν και σε πρωταθλήματα ας το κάνουν. Και σε ένα και σε δύο και στο πρώτο αναμνηστικό πρωτάθλημα και στο δεύτερο αναμνηστικό και στο πρώτο “νέο” πρωτάθλημα και στο δεύτερο και το τρίτο. Εσείς θα έχετε πράξει το σωστό και δε θα έχετε ευθύνη πλέον.
Ας προσευχηθούμε ο Θεός να φροντίσει για τους ανθρώπους μας που γυμνάζονται και ειδικά εκείνους που κατεβαίνουν σε ό,τι πρωτάθλημα ανακοινώνει το Υπουργείο Ειρήνης. Τέρμα τα μουσκεμένα μπλουζάκια και οι βρώμικες κάλτσες. Τέρμα σε αυτή την αδιανόητη πλύση εγκεφάλου που υφιστάμεθα. Ας είναι ο μικρός ποδοσφαιριστής το κουδούνι του συναγερμού που θα μας ξυπνήσει από το λήθαργο.
Φτάνει πια.
Follow us:
