Μία νέα μελέτη(25.03.2022) του έγκριτου παιδιατρικού περιοδικού “The Journal of Pediatrics” αποδεικνύει ότι σε αρκετά παιδιά που τους παρασχέθηκε ένα από τα προϊόντα mRNA κατά της Covid-19, εμφανίστηκαν σοβαρά καρδιακά προβλήματα τα οποία τις περισσότερες(αν όχι όλες) φορές είναι ανεπανόρθωτα.
Δυστυχώς, αρκετοί γονείς -κυρίως λόγω άγνοιας και τύφλωσης από τη προπαγάνδα που έχει επιβληθεί εδώ και μήνες από “ειδικούς” που δεν αναλαμβάνουν όμως καμία ευθύνη- συνεχίζουν να τρέχουν στα κέντρα μαζικού εμβολιασμού και να προτρέπουν τα παιδιά τους να κάνουν χρήση ενός, σε πειραματικό ακόμα στάδιο, προϊόντος. Η επιστροφή στην “κανονικότητα” (ποια κανονικότητα άραγε;) από ότι αποδεικνύεται όμως, ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των νέων αυτών ανθρώπων.
Μόνιμα ευρήματα καρδιακής μαγνητικής τομογραφίας σε μια ομάδα εφήβων με μυοπερικαρδίτιδα μετά το εμβόλιο COVID-19 mRNA
Η μυοπερικαρδίτιδα, , έχει αναδειχθεί ως σημαντική ανεπιθύμητη ενέργεια μετά τον εμβολιασμό με COVID-19 mRNA, ιδίως σε εφήβους. Οι ασθενείς εμφανίζουν συνήθως θωρακικό πόνο και αυξημένα επίπεδα τροπονίνης ορού κατά τις ημέρες μετά το εμβόλιο COVID-19 mRNA.
Η παρούσα ανασκόπηση περιστατικών περιλαμβάνει ασθενείς ηλικίας κάτω των 18 ετών που προσήλθαν στο Νοσοκομείο Παίδων του Σιάτλ με θωρακικό πόνο και αυξημένα επίπεδα τροπονίνης ορού από την 1η Απριλίου 2021 έως τις 7 Ιανουαρίου 2022 εντός μίας εβδομάδας από τη λήψη της δεύτερης δόσης του εμβολίου COVID-19 mRNA της Pfizer. Ελήφθη έγκριση από το Συμβούλιο Θεσμικής Επανεξέτασης. Όλοι οι ασθενείς αξιολογήθηκαν από παιδοκαρδιολόγο, υποβλήθηκαν σε ΗΚΓ και υπερηχοκαρδιογράφημα και εισήχθησαν για παρακολούθηση με τηλεμετρία, τμηματικές μετρήσεις τροπονίνης και επαναληπτικές καρδιολογικές εξετάσεις ανάλογα με τις ανάγκες. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε CMR εντός 1 εβδομάδας από την αρχική παρουσίαση και υποβλήθηκαν σε επαναληπτική απεικόνιση CMR σε 3-8 μήνες παρακολούθησης.
Αποτελέσματα
Στο ίδρυμά παρακολουθούνται συνολικά 35 ασθενείς με τη διάγνωση της μυοπερικαρδίτιδας που σχετίζεται με το εμβόλιο COVID-19 mRNA της Pfizer. Δώδεκα ασθενείς εξαιρέθηκαν καθώς δεν έκαναν ποτέ CMR λόγω καθυστερημένης παρουσίασης μετά την υποχώρηση των αρχικών συμπτωμάτων ή εισαγωγής σε άλλα κέντρα. Έξι ασθενείς αποκλείστηκαν καθώς δεν έκαναν CMR παρακολούθησης, είτε επειδή έκαναν παρακολούθηση εκτός πολιτείας είτε επειδή εκκρεμεί ακόμη μια μελέτη. Ένας ασθενής αποκλείστηκε επειδή η αρχική CMR πραγματοποιήθηκε 3 εβδομάδες μετά την παρουσίαση. Δεκαέξι ασθενείς οι οποίοι είχαν τόσο την οξεία φάση όσο και την CMR παρακολούθησης διαθέσιμες για επανεξέταση αποτέλεσαν την τελική ομάδα. Αυτή η ομάδα είχε μέση ηλικία 15 ετών (εύρος 12-17), ήταν κυρίως άνδρες (n=15, 94%), λευκοί και μη ισπανόφωνοι (n=14, 88%). Ένας ασθενής ήταν Ασιάτης και ένας ασθενής ήταν Αμερικανός Ινδιάνος. Ο διάμεσος χρόνος μέχρι την παρουσίαση από τη δεύτερη δόση του εμβολίου COVID-19 mRNA της Pfizer ήταν 3 ημέρες (εύρος 2-4 ημέρες). Όλοι οι ασθενείς είχαν θωρακικό πόνο. Τα συνηθέστερα άλλα συμπτώματα παρουσίασης ήταν ο πυρετός (n=6, 37,5%) και η δύσπνοια (n=6, 37,5%). Όλοι οι ασθενείς είχαν αυξημένα επίπεδα τροπονίνης ορού (διάμεση τιμή 9,15 ng/ml, εύρος 0,65-18,5, φυσιολογικό < 0,05 ng/ml). Σε δώδεκα ασθενείς μετρήθηκε η c- αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) με διάμεση τιμή 3,45 mg/dL, εύρος 0-6,5 mg/dL, φυσιολογικό < 0,08 mg/dL. Δέκα (62,5%) ασθενείς είχαν παθολογικό ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ), με συχνότερο εύρημα τη διάχυτη ανύψωση του τμήματος ST. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε υπερηχοκαρδιογράφημα κατά την εισαγωγή. 14/16 ασθενείς είχαν φυσιολογική συστολική λειτουργία της αριστερής κοιλίας (ΑΚ), δύο ασθενείς παρουσίασαν ήπια μειωμένη συστολική λειτουργία της ΑΚ χωρίς διάταση. Το κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας (LVEF) για αυτούς τους δύο ασθενείς ήταν 45% και 53% (φυσιολογικό > 55%). Η διάμεση τιμή του αριστερού LVEF ήταν 59% (εύρος 45-69%). Κανένας ασθενής δεν είχε περικαρδιακή συλλογή.
Οι αρχικές CMR πραγματοποιήθηκαν εντός 1 εβδομάδας από την παρουσίαση (διάμεση τιμή 2, εύρος 0-7 ημέρες). Όλες ήταν παθολογικές- όλες έδειξαν ενδείξεις οιδήματος με την Τ2 απεικόνιση και 15/16 είχαν LGE σε ένα αποσπασματικό υποεπικαρδιακό έως διατοιχωματικό πρότυπο με προτίμηση στο κατώτερο ελεύθερο τοίχωμα της LV. Σε 2 ασθενείς παρατηρήθηκαν ανωμαλίες της περιφερειακής κίνησης του τοιχώματος της LV. Η διάμεση τιμή του LVEF% της CMR ήταν 54%, με εύρος 46-63%. Το LVEF CMR ήταν ελαφρά μειωμένο σε 7 ασθενείς. Οι μετρήσεις της συνολικής επιμήκους παραμόρφωσης (GLS%) CMR ήταν παθολογικές σε 12 ασθενείς (διάμεση τιμή -16,1%, εύρος -13,2% έως -18,1%, φυσιολογικό <-18%).
Όλοι οι ασθενείς έλαβαν θεραπεία με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ): το 75% (n=12) έλαβαν προγραμματισμένη δοσολογία (κυρίως 10 mg/kg ιβουπροφαίνης κάθε 8 ώρες), ενώ οι υπόλοιποι 4 έλαβαν ΜΣΑΦ ανάλογα με τις ανάγκες για τον πόνο. Ο διάμεσος χρόνος από τον εμβολιασμό έως την έναρξη των ΜΣΑΦ ήταν 2,5 ημέρες (εύρος 0-4 ημέρες) και από την έναρξη των συμπτωμάτων έως την έναρξη των ΜΣΑΦ ήταν 1 ημέρα (εύρος 0-4 ημέρες). Οι δύο ασθενείς που παρουσίασαν υπερηχοκαρδιογραφική δυσλειτουργία της LV αντιμετωπίστηκαν με ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη (IVIG) συν ένα κορτικοστεροειδές σύμφωνα με το θεσμικό μας μονοπάτι για τη θεραπεία της μυοκαρδίτιδας. Ένας επιπλέον ασθενής έλαβε IVIG χωρίς κορτικοστεροειδή. Η διάμεση διάρκεια νοσηλείας ήταν 2 ημέρες (εύρος 1-4 ημέρες) χωρίς εισαγωγή στη ΜΕΘ και χωρίς σημαντική νοσηρότητα ή θνησιμότητα. Όλοι οι ασθενείς είχαν υποχώρηση του θωρακικού πόνου και πτωτική τάση των επιπέδων τροπονίνης ορού πριν από την έξοδο.
ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ
Όλοι οι ασθενείς είχαν μη κανονική CMR, με οίδημα και ή LGE (late gadolinium enhancement) εκτός από τα κλινικά συμπτώματα και την αύξηση της τροπονίνης, και ορισμένοι είχαν παθολογικό ΗΚΓ ή υπερηχοκαρδιογράφημα. Έκτοτε καθιερώσαμε ένα κλινικό πρωτόκολλο για την τμηματική εκτέλεση CMR σε αυτούς τους ασθενείς, σύμφωνα με τη δήλωση της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας (AHA) του 2021, η οποία τόνισε τον κίνδυνο αιφνίδιου καρδιακού θανάτου, ιδίως με άσκηση, ενώ υπάρχει ενεργός φλεγμονή.
Η παρουσία LGE αποτελεί δείκτη καρδιακής βλάβης και ίνωσης και έχει συσχετιστεί στενά με χειρότερη πρόγνωση σε ασθενείς με κλασική οξεία μυοκαρδίτιδα. Σε μια μετα-ανάλυση που περιελάμβανε 8 μελέτες, οι Yang et al διαπίστωσαν ότι η παρουσία LGE αποτελεί προγνωστικό παράγοντα θανάτου από κάθε αιτία, καρδιαγγειακού θανάτου, καρδιακής μεταμόσχευσης, επανανοσηλείας, υποτροπιάζουσας οξείας μυοκαρδίτιδας και απαίτησης μηχανικής υποστήριξης της κυκλοφορίας. Ομοίως, οι Georgiopoulos et al διαπίστωσαν ότι η παρουσία και η έκταση της LGE αποτελούν σημαντικό προγνωστικό παράγοντα δυσμενών καρδιακών αποτελεσμάτων σε μια μετα-ανάλυση 11 μελετών.
Σε μια κοόρτη εφήβων με μυοπερικαρδίτιδα που σχετίζεται με το εμβόλιο COVID-19 mRNA, ένα μεγάλο μέρος έχει επίμονες ανωμαλίες LGE, γεγονός που εγείρει ανησυχίες για πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Παρά τις επίμονες αυτές ανωμαλίες, όλοι οι ασθενείς παρουσίασαν ταχεία κλινική βελτίωση και ομαλοποίηση των υπερηχοκαρδιογραφικών μετρήσεων της συστολικής λειτουργίας. Για τους ασθενείς με σύντομη οξεία νόσο, χωρίς δυσλειτουργία που να καταδεικνύεται από το υπερηχοκαρδιογράφημα κατά την παρουσίαση και με υποχώρηση των συμπτωμάτων κατά την παρακολούθηση, η επιστροφή στον αθλητισμό καθοδηγήθηκε μόνο από την ομαλοποίηση της CMR. Σε ασθενείς με επίμονες ανωμαλίες CMR πραγματοποιήσαμε δοκιμασία κόπωσης πριν από την αθλητική αποκατάσταση σύμφωνα με τις συστάσεις για τη μυοκαρδίτιδα. Σχεδιάζουμε να επαναλάβουμε την CMR σε 1 έτος μετά τον εμβολιασμό για την ομάδα μας για να αξιολογήσουμε την επίλυση ή τη συνέχιση των αλλαγών CMR.
Το CDC σημειώνει ότι, παρόλο που ο απόλυτος κίνδυνος για μυοπερικαρδίτιδα μετά το εμβόλιο mRNA COVID-19 είναι μικρός, ο σχετικός κίνδυνος είναι υψηλότερος για συγκεκριμένες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των ανδρών ηλικίας 12-39 ετών. Ορισμένες μελέτες έχουν υποδείξει ότι η αύξηση του διαστήματος μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης δόσης μπορεί να μειώσει τη συχνότητα εμφάνισης της μυοκαρδίτιδας σε αυτόν τον πληθυσμό. Τα δεδομένα αυτά οδήγησαν σε επέκταση του συνιστώμενου από το CDC διαστήματος χορήγησης μεταξύ της δόσης 1 και της δόσης 2 σε 8 εβδομάδες. Χρειάζεται περαιτέρω αξιολόγηση παρακολούθησης και μεγαλύτερες πολυκεντρικές μελέτες για να προσδιοριστεί η τελική κλινική σημασία των επίμονων ανωμαλιών CMR σε ασθενείς με μυοπερικαρδίτιδα μετά το εμβόλιο COVID-19.
Follow us:
