Ο Marburg, οι Γερμανοί και η νέα "πανδημία"

Στις 7 Φεβρουαρίου του 2023, οι υγειονομικές αρχές της Ισημερινής Γουινέας ανέφεραν ότι αρκετοί άνθρωποι νόσησαν και πέθαναν από σοβαρό αιμορραγικό πυρετό. Έξι ημέρες αργότερα, ήρθε η επιβεβαίωση από ένα εργαστήριο αναφοράς του ΠΟΥ στη Σενεγάλη ότι ο ιός Marburg ήταν αυτός που προκάλεσε τους θανάτους αυτούς. Μια ασθένεια εξίσου θανατηφόρα με τον Έμπολα, που μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Στις 14 Φεβρουαρίου, 2023, ο ΠΟΥ συγκάλεσε επείγουσα συνάντηση με τους εταίρους του MARVAC (Marburg virus vaccine consortium) για να συζητήσουν υποψήφια εμβόλια και θεραπευτικά σκευάσματα. Η επείγουσα αυτή συνάντηση συγκλήθηκε για να να αναλυθούν οι προτεινόμενες ερευνητικές προτεραιότητες για την πρόσφατα εντοπισθείσα επιδημία.

Ποιος είναι όμως αυτός ο “νέος” ιός; Τι ρόλο παίζει η MARVAC (Κοινοπραξία εμβολίων κατά του ιού Marburg) και γιατί έχει το όνομα μιας Γερμανικής πόλης; Για να ξετυλίξουμε το κουβάρι της υπόθεσης, θα χρειαστεί να δούμε τι ακριβώς συνέβη πριν από μισό αιώνα.

Τι είναι ο ιός Marburg;

Ο ιός Marburg μοιράζεται μια αμφίβολη φήμη με τον ιό Sars-Cov-2, που προκάλεσε την “πανδημία” Covid: μαζί με τον Zika, τον Mers ή τον πυρετό Lassa, αμφότεροι βρίσκονται στον κατάλογο των παθογόνων που, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, πρέπει επειγόντως να ερευνηθούν διεξοδικότερα επειδή έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν “πανδημία”. Από το 2007, έχουν σημειωθεί οκτώ κρούσματα του ιού Marburg στη Γκάνα, τη Γουινέα, την Ουγκάντα, τις ΗΠΑ και τις Κάτω Χώρες, με τα μολυσμένα άτομα στις δύο τελευταίες χώρες να είναι ταξιδιώτες που επέστρεφαν από την Ουγκάντα. Όλα τα κρούσματα περιορίστηκαν γρήγορα. Η τελευταία μεγάλη επιδημία ήταν στην Αγκόλα το 2004-2005, όπου πέθαναν 227 άνθρωποι.

Περιοδικό “Der Spiegel”, τεύχος 37/1967, 03.09.1967

Το ελικοφόρο αεροσκάφος της πτήσης ΒΕ2103F προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, στις 28 Ιουλίου του 1967. Ένα ειδικά σχεδιασμένο, θερμαινόμενο φορτηγό, μετέφερε το “πολύτιμο” φορτίο στο προορισμό του: το Behringwerke στο Marburg και το Ινστιτούτο Paul Ehrlich στη Φρανκφούρτη.

Τα χαρούμενα και γεμάτα ενέργεια ζώα – εκατό μίνι μαϊμούδες του είδους Chlorocebus sabaeus– υποτίθεται ότι θα προστάτευαν την υγεία: στο Μάρμπουργκ θα τα χρησιμοποιούσαν ως πειραματόζωα για ένα νέο εμβόλιο κατά της ιλαράς και της πολιομυελίτιδας, στη Φρανκφούρτη για να δοκιμάσουν το εμβόλιο (σε προετοιμασμένους νεφρούς πιθήκων). Αλλά τελικά, έφεραν ασθένειες και θάνατο.

Στα μέσα της προπερασμένης εβδομάδας εμφανίστηκαν τα πρώτα μηνύματα συναγερμού. Και από τότε, μέρα με τη μέρα, οι μυστηριώδεις “επιδημικές μαϊμούδες από την Ουγκάντα” (“Bild”) στοιχειώνουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Οι υγειονομικές υπηρεσίες μετέφεραν τα τρομερά νέα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας στη Γενεύη. Ειδικοί στις τροπικές ασθένειες, όπως ο καθηγητής Werner Mohr από το Αμβούργο και ο ιολόγος του Λονδίνου George B. Dick, ταξίδεψαν στη Γενεύη. Οκτώ ειδικά εργαστήρια στην Ευρώπη, την Αφρική και την Αμερική εξέτασαν δείγματα αίματος και ιστών από τα μολυσμένα ζώα – τα οποία στο μεταξύ είχαν θανατωθεί με αέρια μαζί με άλλους 600 πιθήκους από προηγούμενες “παρτίδες” (τιμή μονάδας: πάνω από 100 μάρκα).

Δύο φορές την ημέρα, μια ομάδα διακεκριμένων ιατρών – οι καθηγητές Rudolf Siegert, Walter Hennessen και Gustav Adolf Martini – έδιναν δημόσιες αναφορές στο Marburg σχετικά με τις τελευταίες “καυτές εξελίξεις” στην αναζήτηση του παθογόνου παράγοντα.

Τέσσερις άνθρωποι, δύο κτηνοτρόφοι και δύο υπάλληλοι εργαστηρίου, είχαν πεθάνει ήδη από τη μυστηριώδη ασθένεια. Είκοσι τέσσερις πάσχοντες βρίσκονταν σε θαλάμους απομόνωσης στα πανεπιστημιακά νοσοκομεία της Φρανκφούρτης και του Μάρμπουργκ.

Κανείς δεν αμφέβαλλε πλέον ότι τα εκατό πειραματόζωα από την Ανατολική Αφρική είχαν φέρει μια από τις πιο επικίνδυνες και ταυτόχρονα πιο αινιγματικές τροπικές ασθένειες που έπληξαν ποτέ την Κεντρική Ευρώπη. Οι υγειονομικοί αξιωματούχοι της Γερμανίας βρέθηκαν αντιμέτωποι με το ερώτημα αν θα έπρεπε να εκδοθούν ειδικοί προστατευτικοί κανονισμοί για την εισαγωγή πιθήκων (από τους οποίους εισάγονται αρκετές χιλιάδες κάθε χρόνο) ενόψει αυτού του κινδύνου.

Στα μέσα του περασμένου μήνα, περίπου δώδεκα υπάλληλοι της Behringwerke και του Ινστιτούτου Paul Ehrlich χρειάστηκε να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια με μάλλον ακίνδυνα συμπτώματα: παραπονέθηκαν για πονοκεφάλους, ξηροστομία και κάψιμο στα μάτια.

Σύντομα όμως οι ασθενείς παρουσίασαν υψηλό πυρετό, σε συνδυασμό με εξάνθημα που έμοιαζε με ιλαρά και οστρακιά και επίπονη διάρροια. Σε ορισμένους από τους ασθενείς, οι γιατροί ανακάλυψαν επίσης σημάδια ηπατικής βλάβης – το δέρμα των ασθενών είχε γίνει κιτρινωπό.

Ο κίτρινος πυρετός ήταν η πρώτη υποψία των γιατρών. Για προληπτικούς λόγους, 21 Αμερικανοί στρατιώτες που υπηρετούσαν στη Φρανκφούρτη (οι οποίοι είχαν καταγραφεί ως άνοσοι στον κίτρινο πυρετό) θα έδιναν αίμα- από το αίμα των δοτών αυτών θα μπορούσε να ληφθεί ορός κατά του κίτρινου πυρετού.

Όμως το αίμα των φαντάρων τελικά δεν χρειάστηκε. Η υποψία του κίτρινου πυρετού αποδείχθηκε λανθασμένη – όπως και η δεύτερη εικασία των ειδικών, ότι οι παράγοντες της μυστηριώδους ασθένειας ήταν ένα γένος βακτηρίων που προκαλούν μια σειρά από ασαφείς ασθένειες στα ζώα, περιστασιακά και στους ανθρώπους, όπως η Λεπτοσπείρωση ή ο λεγόμενος “πυρετός του αγρού” (που παρατηρήθηκε σε αρκετές περιοχές της Γερμανίας-ιδίως μετά από καταστροφικές πλημμύρες).

Δύο ημέρες μετά τον πρώτο συναγερμό, ένας εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγείας της Έσσης ανακοίνωσε: “Βαδίζουμε εντελώς στο σκοτάδι”. Μόλις την Πέμπτη της περασμένης εβδομάδας κατέστη δυνατό να προσδιοριστεί έστω και κατά προσέγγιση ο παθογόνος παράγοντας: Ερευνητές του Τροπικού Ινστιτούτου του Γιοχάνεσμπουργκ, οι οποίοι είχαν εξετάσει δείγματα αίματος από τους άρρωστους Γερμανούς, βρήκαν σε αυτά τους λεγόμενους ιούς Arbo.

Τα συμπτώματα και η πορεία της νόσου είχαν ήδη υποδηλώσει ότι οι γιατροί βρίσκονταν για άλλη μια φορά αντιμέτωποι -σχεδόν αβοήθητοι- με έναν εχθρό εναντίον του οποίου δεν υπάρχουν χημικά όπλα: τους ιούς.

Χρειάστηκαν χρόνια για να μπορέσουν οι ερευνητές να απομονώσουν τους ιούς που προκαλούν τις πιο κοινές ιογενείς ασθένειες, όπως η πολιομυελίτιδα, η ιλαρά ή το κοινό κρυολόγημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, χρειάστηκαν δεκαετίες μέχρι να μπορέσουν να δημιουργηθούν αποτελεσματικά εμβόλια από τα απομονωμένα στελέχη του ιού. Και οι γιατροί εξακολουθούν να φοβούνται την πιθανότητα ότι ένας νέος, άγνωστος μέχρι σήμερα τύπος ιού θα μπορούσε να εμφανιστεί απροσδόκητα στον πυκνοκατοικημένο, ταχέως κινούμενο πολιτισμένο κόσμο, φέρνοντας μαζί του καταστροφικές επιδημίες συγκρίσιμες με τις γενοκτονικές επιδημίες του Μεσαίωνα.

Οι ερευνητές γνωρίζουν πλέον περίπου 200 είδη μόνο των λεγόμενων ιών Arbo, οι οποίοι θεωρούνται πλέον ύποπτοι ως ο αιτιολογικός παράγοντας της μυστηριώδους πανώλης των πιθήκων. Πολλοί από αυτούς προκαλούν φλεγμονές του εγκεφάλου στον άνθρωπο, οι οποίες σπάνια είναι ακίνδυνες και μερικές φορές θανατηφόρες. Ωστόσο, οι ιοί Arbo δεν μεταδίδονται συνήθως απευθείας από άνθρωπο σε άνθρωπο ή από ζώο σε άνθρωπο, αλλά κυρίως μέσω εντόμων ως ενδιάμεσων φορέων.

Σχεδόν όλα τα είδη του ιού Arbo είναι ενδημικά σε τροπικές περιοχές. Ωστόσο, ένα στέλεχος του Arbo, για παράδειγμα, προκαλεί προσωρινά τρόμο στους γιατρούς στην περιοχή του Φράιμπουργκ: Οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια πυρετώδη μηνιγγίτιδα σε μερικούς ανθρώπους που περπατούσαν στο δάσος — προκαλείται από ιούς Arbo που μεταδίδονται από τσιμπούρια μεταξύ ποντικών του δάσους και ανθρώπων.

Όπως και η επιστημονική διαμάχη για το παθογόνο, έτσι και η συζήτηση για το αν ο ομοσπονδιακός γερμανικός “Νόμος περί επιζωοτιών” πρέπει να εμπλουτιστεί με έναν κανονισμό εισαγωγής για τους πιθήκους παρέμεινε προς το παρόν σε εκκρεμότητα.

Οι επικριτές επισημαίνουν τους αυστηρούς κανονισμούς που διέπουν τη διασυνοριακή διακίνηση οικόσιτων ζώων: Για παράδειγμα, ένα dachshund (ράτσα σκύλου) που ταξιδεύει στη Δανία πρέπει να μπει σε καραντίνα για έξι εβδομάδες- οι γάτες και οι σκύλοι που έρχονται στην Αγγλία απομονώνονται ακόμη και για έξι μήνες. Οι πίθηκοι, από την άλλη πλευρά, “ταξιδεύουν” χωρίς καραντίνα και έλεγχο.

Ωστόσο, οι έμποροι ζώων και οι επιστήμονες υποστηρίζουν σε σχέση με την καταστροφή των πιθήκων των τελευταίων εβδομάδων ότι το ατύχημα αυτό δεν θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί ούτε με αυστηρούς κανονισμούς εισαγωγής.

Οι παθογόνοι μικροοργανισμοί, οι οποίοι μέχρι στιγμής έχουν αποβεί μοιραίοι για τέσσερις ανθρώπους και έχουν εγκαθιδρυθεί στην κυκλοφορία του αίματος των Chlorocebus sabaeus πιθήκων, δεν είχαν επηρεάσει την ευημερία των πιθήκων της Ουγκάντα. Ως εκ τούτου, ο κίνδυνος δεν θα είχε εντοπιστεί ακόμη και αν οι πίθηκοι είχαν τεθεί σε καραντίνα για αρκετές εβδομάδες.

Ποια είναι η MARVAC

Ο ιδιωτικός (με τη Γερμανία να αποτελεί εδώ και 3 χρόνια το μεγαλύτερο χρηματοδότη παγκοσμίως) Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας στη συνεδρίαση του, έκανε αναφορά για τις “προσπάθειες” της κοινοπραξίας MARVAC (Κοινοπραξία εμβολίων κατά του ιού Marburg) ώστε να αναπτύξουν ένα νέο εμβόλιο που θα “σώσει” και πάλι τον πλανήτη. Σύμφωνα με δημοσίευση του PubMed Central:

Η MARVAC είναι μια κοινοπραξία υπό τον συντονισμό του ΠΟΥ για την προώθηση της διεθνούς συνεργασίας για την ανάπτυξη εμβολίων κατά της Marburg. Η κοινοπραξία βασίζεται στην προηγούμενη επιτυχία των ομάδων εργασίας του ΠΟΥ για τα προκλινικά μοντέλα και δοκιμές COVID-19 που επιτάχυναν την ανάπτυξη εμβολίων COVID-19 με την ταχεία ανταλλαγή επιστημονικών ευρημάτων και πρωτοκόλλων. Αυτή η κοινοπραξία περιλαμβάνει μετόχους από τη βιομηχανία, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, την κυβέρνηση και τον ακαδημαϊκό χώρο, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η αποτελεσματικότητά της. Ηβασίζεται στις ακόλουθες αρχές:
(1) κοινή χρήση δοκιμών και αντιδραστηρίων, (2) προώθηση της πρόσβασης σε εργαστηριακά δίκτυα σε χώρες που ενδημεί η MVD και (3) προώθηση της διαρθρωτικής υποστήριξης για την προκλινική ανάπτυξη επερχόμενων εμβολίων και θεραπευτικών υποψηφίων για την MVD.

Σύμφωνα με τη παρουσίαση του ΠΟΥ, τα υποψήφια προϊόντα που παρέχουν προστασία κατά του ιού είναι τα ακόλουθα:

Ας δούμε αναλυτικά όμως, ποιες ακριβώς είναι αυτές οι εταιρείες.

–Sabin Vaccine Institute, ΜΚΟ με έδρα την Washington των ΗΠΑ. Το ινστιτούτο συνεργάζεται μεταξύ άλλων με το ίδρυμα Rockefeller, τον ΠΟΥ, το πανεπιστήμιο του Stanford, το ίδρυμα Bill and Melinda Gates και την GAVI (που και αυτό ανήκει στο ίδρυμα “Bill and Melinda Gates”). Το ινστιτούτο αυτό πραγματοποιεί, σε συνεργασία με το Αμερικανικό στρατιωτικό ερευνητικό πρόγραμμα για τον HIV, κλινικές έρευνες.

–IAVI, μη κερδοσκοπικός οργανισμός επιστημονικής έρευνας με έδρα τη Νέα Υόρκη, ιδρύθηκε το 1994 από το ίδρυμα Rockefeller. Χρηματοδοτείται μεταξύ άλλων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Παγκόσμια Τράπεζα, το Αμερικάνικο Υπουργείο Άμυνας, το Welcome Trust του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και φυσικά, από το ίδρυμα Bill and Melinda Gates.

Πηγή: https://www.iavi.org/about/global-funding-support

–PHV (Public Health Vaccines, LLC), με έδρα το Cambridge της Μασαχουσέτης, είναι μια ιδιωτική εταιρεία βιοτεχνολογίας που αναπτύσσει προϊόντα για την πρόληψη και τον έλεγχο των αναδυόμενων μολυσματικών ασθενειών. Στη λίστα των συνεργατών συγκαταλέγεται και η CEPI (Coalition for Epidemic Preparedness Innovations), ένας μη κυβερνητικός οργανισμός που σκοπό έχει να συλλέγει “δωρεές” από “φιλάνθρωπους” άλλα και κράτη. Μερικοί από τους δωρητές είναι η Goldman Sachs, η Nestle, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (μέσω του Welcome Trust), το ίδρυμα Bill and Melinda Gates, ακόμα και το Ελληνικό κράτος. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι στο ίδιο κτήριο με τη PHV, στεγάζεται η γνωστή μας PWC, που φαίνεται να έχει αναλάβει τη φαρμακοεπαγρύπνηση στην Ελλάδα.

Πηγή: https://cepi.net/wp-content/uploads/2023/01/2023_01_20-CEPI-Investors-Overview.pdf

-Auro/Emergent (Auro Vaccines), δημιουργήθηκε από τη πολυεθνική Aurobindo Pharma, η οποία είχε αρχική έδρα την πόλη Hyderabad της Ινδίας. Η εταιρεία αποτελεί “σημαντικό στρατηγικό συνέταιρο” της AstraZeneca και της Pfizer. Μεταξύ άλλων έχει κατηγορηθεί για συντονισμένο σχέδιο τεχνητής διατήρησης υψηλών τιμών για ένα γενόσημο αντιβιοτικό και ένα φάρμακο για τον διαβήτη.

-η γνωστή σε όλους πλέον Janssen (Janssen-Cilag), η οποία είναι θυγατρική της φαρμακευτικής εταιρείας Johnson & Johnson. Η εταιρεία ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από τη συγχώνευση της Janssen Pharmaceutica και της Cilag. Καθώς το προϊόν της κατά της Covid-19 απέτυχε παταγωδώς, προκαλώντας εκατοντάδες (ίσως χιλιάδες) θανάτους αλλά και σοβαρές παρενέργειες που οδήγησαν σε αρκετά κράτη να το απαγορεύσουν, η εταιρεία σκέφτεται να δοκιμάσει την…τύχη της με έναν άλλον ιό. Η εταιρεία πραγματοποιεί επίσης κλινικές δοκιμές σε συνεργασία με το London School of Hygiene and Tropical Medicine (LSHTM), το οποίο με τη σειρά του συνεργάζεται με το Γερμανικό Charite του γνωστού μας Dr. Drosten.

Τελετή υπογραφής του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ του LSHTM και του Charité, 10η Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής για την Υγεία στο Βερολίνο, Οκτώβριος 2018. Από αριστερά προς τα δεξιά: Καθηγητής Christian Drosten (Charité), καθηγητής Axel R Pries (Charité), καθηγητής Peter Piot (LSHTM), Dr Johanna Hanefeld (LSHTM).

Βέβαια, καθώς τα ποσά που θα “επενδυθούν” και πάλι πριν τη νέα “πανδημία” θα είναι και πάλι αστρονομικά, υπάρχουν πολλές ακόμα εταιρείες που έχουν ήδη ξεκινήσει τις διαδικασίες και το lobbying για να πάρουν ένα κομμάτι από τη πίτα δημόσιου χρήματος. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα “VaxBeforeTravel“, η Blue Water Vaccines μαζί με την AbVacc, πραγματοποιεί επίσης κλινικές δοκιμές ενός εμβολίου κατά του Marburg.

Τραγική ειρωνεία: Η BioNTech παράγει το προϊόν της BNT162b2 και στο Marburg της Γερμανίας, στην ίδια πόλη που ξεκίνησαν όλα πριν από 50 χρόνια.